4 Rozdział.

Muzyka w tle.
Zima, Londyn, Dzień przed wigilią. 

"Nowi znajomi, nowe twarze to wszystko jest magiczne, ale za razem dziwne."

Ten tydzień, który zaliczam do najcięższych należy również do najszybciej minionego. Nim się obejrzałam zastał nas czas świąteczny. Wolne do nowego roku daje mi sporo dni na przemyślenie kilku spraw. Wieszając świąteczne ozdoby na choinkę myślałam o nowo poznanych osobach. Oprócz Lutera poznałam jeszcze kilka innych znajomych, którzy jak na moje oko wydają się dosyć mili. Można powiedzieć, że osoby, które otaczają mnie podczas lekcji są na prawdę miłe. Wszystkie myśli odłożyłam na bok gdyż do salonu wróciła moja mama.
-Jutro już wigilia.-uśmiechnęła się do mnie rodzicielka.
-Oraz pierwsze święta, które spędzamy w nowym miejscu wraz z nowymi ludźmi i nową atmosferą.
-Dokładnie tak.-nastała chwila ciszy, którą po raz kolejny przerwała moja rodzicielka.-Jutro na kolację idziemy do menadżera pewnego zespołu, z którym pracuję.
-Myślałam, że zjemy we dwie u nas.-zdziwiłam się.

-W większym składzie będzie przyjemniej.-mama mnie przytuliła po czym wyszła z pokoju. Dokończyłam ozdabianie choinki, a następnie poszłam na przedpokój. Założyłam kurtkę, szalik, rękawiczki oraz czarne, zimowe emu i opuściłam nasz dom. Było już ciemno lecz to mi nie przeszkadzało. Zasunęłam suwak kurtki, aby nie zmarznąć i ruszyłam przed siebie. Gdzieniegdzie latarnie oświetlały drogę, a pod wpływem ich światła można było ujrzeć jak zimny puch powoli zasypia wszystko dookoła. Od czasu do czasu na moim ciele pojawiały się lekkie dreszcze spowodowane chłodnym wiatrem. Moje policzki zrobiły się czerwone, a ciało powoli zamieniało się w lód nie do rozbicia. Po godzinnym spacerku wróciłam do domu. Rozebrałam się i żwawym krokiem poszłam ku stronie kuchni. Zrobiłam sobie gorące kakao po czym wypiłam je w mgnieniu oka. Kiedy byłam już choć trochę rozgrzana kręconymi, drewnianymi schodami udałam się do mojego pokoju. Pociągnęłam piżamę i wraz z tymi rzeczami poszłam do łazienki pod prysznic. Odkręciłam kurki, a letnie woda spływała na moje zmarznięte ciało strumieniami. Od razu poczułam się o wiele lepiej. Wytarłam się starannie ręcznikiem, a potem ubrałam wcześniej naszykowane ciuchy. Następnie wróciłam do pokoju i władowałam się do łóżka. Otulona ciepłą kołdrą po sam czubek głowy nawet nie wiem kiedy zasnęłam.

Zima, Londyn, wigilia.

Obudziłam się dosyć wcześnie, a wszystko zawdzięczam mojej mamie, która od rana krzątała się po całym domu wyśpiewując swoje ulubione piosenki. Niechętnie opuściłam moje łóżko. Przeciągnęłam się ostatni raz i leniwym krokiem poszłam do łazienki. Wzięłam szybki lecz pobudzający wszystkie mięśnie prysznic. Wytarłam się starannie ręcznikiem i na suche już ciało włożyłam jakąś czystą bieliznę. Do pokoju wróciłam właśnie tak ubrana. Stanęłam przed szafą w celu znalezienia jakiś rzeczy. Po dłuższym namyśle wybrałam odpowiednie ubrania. Usiadłam przed toaletkę i wzięłam się za upiększanie mojej twarzy jak to by nazwała Emilie. Właśnie Em, tak bardzo mi jej brakuje. Często rozmawiamy przez skypa, ale nasze rozmowy nie trwają zbyt długo gdyż ona też chodzi do szkoły i musi się uczyć. Odsunęłam myśli na bok i zabrałam się za spinanie moich długich, brązowych włosów. Po dłuższej udręce z nimi związałam je w luźnego koka. Oczy podkreśliłam eyelinerem, a rzęsy pomalowałam tuszem. Gdy byłam już gotowa zeszłam na dół do kuchni. Przygotowałam sobie szybko kanapki. Po kilkunastu minutach zjadłam wszystko i także pozmywałam naczynia. Telefon zaczął mi wibrować więc wyjęłam go z kieszeni. Spojrzałam na wyświetlacz, okazało się, że dzwoni Lut więc od razu odebrałam :
-Halo?
-Chloe masz ochotę na jakiś spacerek?
-No w sumie to mogę.-uśmiechnęłam się sama do siebie.

-To świetnie. Za 15 minut pod twoim domem.-nie dał mi nic powiedzieć gdyż od razu się rozłączył. Przed przyjściem mojego kolegi zdążyłam jeszcze zrobić i wypić przesłodzoną herbatę ze szczyptą cytrynki. Podczas gdy zmywałam naczynia ktoś akurat zadzwonił dzwonkiem do drzwi. Poszłam otworzyć, a w rogu stanął uśmiechnięty Luter.
-Cześć.-przytulił mnie więc odwzajemniłam uścisk.
-Cześć.-uśmiechnęłam się, a potem szybko założyłam zimowe rzeczy i wraz z blondynem opuściliśmy mój dom. Poszliśmy wzdłuż parku aby móc spokojnie porozmawiać. Idąc różnymi dróżkami gdzieniegdzie można było zobaczyć bawiące się dzieci. Niektóre lepiły bałwany, a inne obrzucały się śnieżkami.
-Też lubiłam się kiedyś tak bawić.-skomentowałam ich zachowanie cały czas się na nie patrząc.
-To powtórz to teraz. Zobaczysz, że od razu będzie ci lepiej.-doradził Lut.
-A pomożesz mi?-zapytałam się.

-No pewnie.-wyszczerzył uśmiech jak tylko mógł i pociągnął mnie za rękę w stronę śniegu. Po dłuższym uwalaniu się w białym, zimnym puchu wyszedł nam słodki bałwanek.
-Nawet ma czapeczkę.-powiedziałam do Lutera.
-Żeby mu w głowę zimno nie było.-uśmiechnął się. Gdy skończyliśmy otrzepaliśmy się ze śniegu i ruszyliśmy w stronę powrotną. Blondyn o piwnych, pięknych oczach odprowadził mnie pod sam dom.
-Miło było.-przytuliłam go, a on to odwzajemnił i odszedł. Chwilę się mu przyglądałam jak odchodził, a gdy znikł mi z punktu widzenia weszłam do środka.
-Już jestem!-krzyknęłam aby moja rodzicielka wiedziała. Poszłam na górę do łazienki żeby się rozgrzać i odświeżyć. Gorący prysznic dał mi trochę energii na dzisiejszy wieczór. Wytarłam się starannie ręcznikiem i w samej bieliźnie wróciłam do pokoju. Otworzyłam szafę i po kilku minutach wyciągnęłam z niej bardziej eleganckie ubrania. Do tego wszystkiego wybrałam ciepłe, beżowe emu. Poprawiłam jeszcze szybko makijaż, a na sam koniec rozpuściłam moje włosy. Gdy byłam już gotowa zeszłam na dół do salonu gdzie na mnie czekała już moja mama.
-Jestem już gotowa.-uśmiechnęłam się.
-Jak ładnie dziś wyglądasz.
-Ty też niczego sobie.-obie się zaśmiałyśmy i opuściłyśmy dom. Mama za kluczowała mieszkanie, a następnie wsiadła do samochodu za kierownicę, natomiast ja siedziałam obok niej.
-Spodoba ci się. To bardzo miły mężczyzna.
-Mam nadzieję.-powiedziałam spoglądając na widok zza okna.
-I możliwe, że będzie również zespół z którym pracuję.-rodzicielka poruszyła dziwacznie brwiami, a ja poczułam się trochę skrępowana.
-Mamo!-krzyknęłam.
-Co?-a ona jak zwykle udawała, że nic nie wie.
-Dobrze wiesz co.-powiedziałam zirytowanym głosem.
-Nie nie wiem.-uśmiechnęła się dosyć podejrzanie. Dlaczego ona zawsze jest taka tajemnicza? Chyba właśnie tego w niej nienawidzę. Nigdy nie umiem jej rozgryźć. W pewnym sensie to dobrze, ale z drugiej strony niezbyt.
-Uspokój się już.-skarciłam ją.
-Nie denerwuj się tak złotko, bo ci to urodzie zaszkodzi.-powiedziała dosyć złośliwie.
-Miłe.-powiedziałam. Na szczęście już nie miałyśmy szans dalej się kłócić gdyż dojechałyśmy na miejsce. Mama zaparkowała przed domkiem i razem opuściłyśmy czarny samochód. Gdy podeszłyśmy do drzwi zadzwoniłam dzwonkiem. Chwilę musiałyśmy czekać, aż nam ktoś otworzy, ale po chwili pojawił się nawet wysoki chłopak o ładnej, miłej oraz przyjacielskiej twarzy...-On mi kogoś przypomina.-pomyślałam i oczywiście grzecznie się przywitałam.


Jak wam się podoba? Możecie zadawać pytania mi i bohaterom, a oczywiście dostaniecie na nie odpowiedzi :)
+Chcesz być informowany o nowych rozdziałach? Jeśli tak to zostaw komentarz w poście Informowani :)